Bir dağın yamacında doğmuşum
dağlarında uçurtmalar uçurmuşum
anıları var bende bir şehrin
ben buraların çocuğuyum
tanır beni kaldırımlar, sokaklar
sonra gurbet ele çıkmışım
acı veriyor uzaklar

Havada duman, kalbimde sis
sevmişim karşılıksız
aşk kapıda, ben çaresiz
sılada ağlama sesleri
insanı çıldırtan kayıp hatıralar

Yürümüşüm katran döşenmiş caddelerinde yalın ayak
başkaldırmışım düzene, karakollarında yemişim dünya dayak
simide bile hasret kalıp ağlamışım, hep hüzünlüydü bulutlarım
sonra kâğıttan takalar yapmışım, karşı kıyıya geçsin diye umutlarım

Denizde kara yel fırtınası
yüreğim korsan
boynumda halat yarası
kıyıda hüzün
hasretimi öpen deniz
yaban ellere köle miyiz?
yok mu bizim ülkemiz?

Ben şimdi çok uzaklarda gurbetteyim, gurbet acı
dönmek istiyorum artık sılaya, istemem çok şey, kafidir azı
dünyada bulamaz asla kimse memleketin verdiği hazzı
Derdigüzel adam ölür elbet, kalır size bu şehrin enkazı

– ahmet sancak